Wpis zupełnie nie lalkowy

Ostatnio nie mam weny na lalkowe ubranka. Nawet paczuszka z nowymi kordonkami, którą dzisiaj przyniósł Pan Listonosz nie zmieniła mojego stanu rozleniwienia.

Postanowiłam, że “nic na siłę” i zajęłam się … sobą :D Przeczytałam książkę, spędziłam (mam na myśli, że na zabawie, a nie na obecności w jej pobliżu) więcej czasu z moją córką, poszłam na “ciuchowe” zakupy i przejrzałam swoja szafę w poszukiwaniu czegoś do "ulepszenia”.  Do tej pory odkładałam “ubieranie się” na “kiedy schudnę”.  W końcu dojrzałam do tego, że najwyższy czas pogodzić się z prawdą: ja nigdy nie schudnę :D Lubię jeść, więc dietą się katować nie będę, mam “stateczne” hobby, więc ruchu też nie zażywam. W końcu na świecie jest tyle puszystych, lecz atrakcyjnych kobiet… ;)  No i nie ma co udawać, że wciąż mogę wyglądać tak, jak na studiach i odbierać sobie życiowych przyjemności.

Na pierwszy ogień poszła prosta tunika z kapturem. Przy moim obecnym rozmiarze hmm.. stanika… dekolt pod brodę wyglądał niezbyt korzystnie, oględnie rzecz nazywając. No to zrobiłam sobie znacznie większy dekolt :D Nie przejmowałam się zbytnio nierównymi szwami, bo nie od dziś wiem, że nie radzę sobie z rozciągliwymi tkaninami ;) Kwiatek powstał z kawałków kaptura i jestem, nieskromnie mówiąc, bardzo z niego zadowolona.

 

 

Miłego wieczoru :)